دیوان شمس/شکایتها همیکردی که بهمن برگ ریز آمد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (شکایتها همیکردی که بهمن برگ ریز آمد) از مولوی |
' |
شکایتها همیکردی که بهمن برگ ریز آمد | کنون برخیز و گلشن بین که بهمن بر گریز آمد | |
ز رعد آسمان بشنو تو آواز دهل یعنی | عروسی دارد این عالم که بستان پرجهیز آمد | |
بیا و بزم سلطان بین ز جرعه خاک خندان بین | که یاغی رفت و از نصرت نسیم مشک بیز آمد | |
بیا ای پاک مغز من ببو گلزار نغز من | به رغم هر خری کاهل که مشک او کمیز آمد | |
زمین بشکافت و بیرون شد از آن رو خنجرش خواندم | به یک دم از عدم لشکر به اقلیم حجیز آمد | |
سپاه گلشن و ریحان بحمدالله مظفر شد | که تیغ و خنجر سوسن در این پیکار تیز آمد | |
چو حلواهای بیآتش رسید از دیگ چوبین خوش | سر هر شاخ پرحلوا به سان کفچلیز آمد | |
به گوش غنچه نیلوفر همیگوید که یا عبهر | باستیز عدو می خور که هنگام ستیز آمد | |
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | مکن با او تو همراهی که او بس سست و حیز آمد | |
خمش باش و بجو عصمت سفر کن جانب حضرت | که نبود خواب را لذت چو بانگ خیز خیز آمد |