دیوان شمس/ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست) از مولوی |
' |
ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست | به بام چند برآیی و خانه را چه شدست | |
فسرده چند نشینی میان هستی خویش | تنور آتش عشق و زبانه را چه شدست | |
بگرد آتش عشقش ز دور میگردی | اگر تو نقره صافی میانه را چه شدست | |
ز دردی غم و اندیشه سیر چون نشوی | جمال یار و شراب مغانه را چه شدست | |
اگر چه سرد وجودیت گرم درپیچید | به ره کنش به بهانه بهانه را چه شدست | |
شکایت ار ز زمانه کند بگو تو برو | زمانه بیتو خوشست و زمانه را چه شدست | |
درخت وار چرا شاخ شاخ وسوسهای | یگانه باش چو بیخ و یگانه را چه شدست | |
در آن ختن که در او شخص هست و صورت نیست | مگو فلان چه کس است و فلانه را چه شدست | |
نشان عشق شد این دل ز شمس تبریزی | ببین ز دولت عشقش نشانه را چه شدست |