دیوان شمس/من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست) از مولوی |
' |
من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست | همه رفتند و نشستند و دمی جان ننشست | |
هر کی استاد به کاری بنشست آخر کار | کار آن دارد آن کز طلب آن ننشست | |
هر کی او نعره تسبیح جماد تو شنید | تا نبردش به سراپرده سبحان ننشست | |
تا سلیمان به جهان مهر هوایت ننمود | بر سر اوج هوا تخت سلیمان ننشست | |
هر کی تشویش سر زلف پریشان تو دید | تا ابد از دل او فکر پریشان ننشست | |
هر کی در خواب خیال لب خندان تو دید | خواب از او رفت و خیال لب خندان ننشست | |
ترشیهای تو صفرای رهی را ننشاند | وز علاج سر سودای فراوان ننشست | |
هر که را بوی گلستان وصال تو رسید | همچنین رقص کنان تا به گلستان ننشست |