سنایی غزنوی (غزلیات)/ز جزع و لعلت ای سیمین بناگوش
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (غزلیات) (ز جزع و لعلت ای سیمین بناگوش) از سنایی غزنوی |
' |
ز جزع و لعلت ای سیمین بناگوش | دلم پر نیش گشت و طبع پر نوش | |
دو جادوی کمین ساز کمان کش | دو نقاش شکر پاش گهر نوش | |
که پیش این و آن جان را و دل را | هزاران غاشیه ست امروز بر دوش | |
چو بینمت آن دو تا لعل پر از کبر | چو بینمت آن دو تا جزع پر از جوش | |
بدین گویم زهی خاموش گویا | بدان گویم زهی گویای خاموش | |
بسا زهاد گیتی را که بردی | بدان لبهای چون می مایهی هوش | |
بسا شیران عالم را که دادی | ز چشم آهوانه خواب خرگوش | |
زنی گل را و مل را خاک در چشم | چو اندر مجلس آیی زلف بر دوش | |
ز مستی باز کرده بند کرته | ز شوخی کج نهاده طرف شب پوش | |
ز جزعت خانه خانه دل شود خون | ز لعلت چشمه چشمه خون شود نوش | |
گریزد در عدم هر روز و هم شب | ز شرم روی و مویت چون دی و دوش | |
تو جانی گر نهای د ربر عجب نیست | که جان در جان در آید نه در آغوش | |
نگارا از سر آزاد مردی | حدیث دردناک بنده بنیوش | |
مرا چون از ولی بخریدهای دی | کنونم بر عدو امروز مفروش | |
مرا گفتی فراموشم مکن نیز | تو روی از بهر این مخراش و مخروش | |
که گشت از بهر یاد جزع و لعلت | سنایی را فراموشی فراموش |