ناصر خسرو (قصاید)/جهان دامگاهی است بس پر چنه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | ناصر خسرو (قصاید) (جهان دامگاهی است بس پر چنه) از ناصر خسرو |
' |
جهان دامگاهی است بس پر چنه | طمع در چنهی او مدار از بنه | |
بباید گرستن بر آن مرغزار | که آید به دام اندرون گرسنه | |
سیه کرد بر من جهان جهان | شب و روز او میسره میمنه | |
نیابم همی جای خواب و قرار | در این بینوا شب گه پر کنه | |
هزاران سپاه است با او همه | ز نیکی تهی و به دل پر گنه | |
به یمگان به زندان ازینم چنین | که او با سپاه است و من یکتنه | |
تو، ای عاقل، ار دینت باید همی | بپرهیز از این لشکر بوزنه | |
از این دام بیرنج بیرون شوی | اگر نوفتادت طمع در چنه | |
به دون قوت بس کن ز دنیای دون | که دانا نجوید ز دنیا دنه | |
از ابر جهان گر نباردت سیل | چو مردان رضا ده به اندک شنه | |
بباید همی رفت بپسیچ کار | چنین چند گردی تو بر پاشنه؟ |