خواجوی کرمانی (غزلیات)/وفات به بود آنرا که در وفای تو نبود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (وفات به بود آنرا که در وفای تو نبود) از خواجوی کرمانی |
' |
وفات به بود آنرا که در وفای تو نبود | که مبتلا بود آنکس که مبتلای تو نبود | |
چو خاک میشوم آن به که خاکپای تو باشم | که خاک بر سر آنکس که خاک پای تو نبود | |
اسیر بند شود هر که بندهی تو نگردد | جفای خویش کشد هر که آشنای تو نبود | |
ز دیده دست بشویم اگر نه روی تو بیند | ز سر طمع ببرم گر درو هوای تو نبود | |
بر آتش افکنم آندل که در غم تو نسوزد | بباد بر دهم آن جان که از برای تو نبود | |
بجز ثنای تو نبود همیشه ورد زبانم | که حرز بازوی جانم بجز دعای تو نبود | |
بود بجای منت صد هزار دوست ولیکن | بدوستی که مرا هیچکس بجای تو نبود | |
دلم وفای تو ورزد چرا که هیچ نیرزد | دلی که بستهی گیسوی دلگشای تو نبود | |
گدای کوی تو بودن ز ملک روی زمین به | که سلطنت نکند هر که او گدای تو نبود | |
چو سر ز خاک برآرند هرکس بامیدی | امید اهل مودت بجز لقای تو نبود | |
ترا به چشم تو بینم چرا که دیدهی خواجو | سزای دیدن روی طرب فزای تو نبود |