مثنوی معنوی/مضطرب شدن فقیر نذر کرده بکندن امرود از درخت و گوشمال حق رسیدن بی مهلت

'

دفتر سوم مثنوی (مضطرب شدن فقیر نذر کرده بکندن امرود از درخت و گوشمال حق رسیدن بی مهلت) از مولوی

'

پنج روز آن باد امرودی نریخت		ز آتش جوعش صبوری می‌گریخت
بر سر شاخی مرودی چند دید		باز صبری کرد و خود را وا کشید
باد آمد شاخ را سر زیر کرد		طبع را بر خوردن آن چیر کرد
جوع و ضعف و قوت جذب و قضا		کرد زاهد را ز نذرش بی‌وفا
چونک از امرودبن میوه سکست		گشت اندر نذر وعهد خویش سست
هم درآن دم گوشمال حق رسید		چشم او بگشاد و گوش او کشید