تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی|ما را و جهان را تو در این خانه نیابی}} | {{ب|ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی|ما را و جهان را تو در این خانه نیابی}} | ||
{{ب|چون کوه احد آب شد از شرم عقیقت|چه نادره گر آب شود مردم آبی}} | {{ب|چون کوه احد آب شد از شرم عقیقت|چه نادره گر آب شود مردم آبی}} |
نسخهٔ کنونی تا ۵ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۲۵
' | دیوان شمس (غزلیات) (ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی) از مولوی |
' |
ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی | ما را و جهان را تو در این خانه نیابی | |
چون کوه احد آب شد از شرم عقیقت | چه نادره گر آب شود مردم آبی | |
از عقل دو صدپر دو سه پر بیش نماندهست | و آن نیز بدان ماند که در زیر نقابی | |
ای عشق دو عالم ز رخت مست و خرابند | باری تو نگویی ز کی مست و خرابی | |
تا باده نجوشید در آن خنب ز اول | در جوش نیارد همه را او به شرابی | |
تا اول با خود نخروشید ربابی | در ناله نیارد همه را او به ربابی | |
ای گرد جهان گشته و جز نقش ندیده | بر روی زن آبی و یقین دان که بخوابی | |
در خرمن ما آی اگر طالب کشتی | سوی دل ما آی اگر مرد کبابی | |
ور ز آنک نیایی بکشیمت به سوی خویش | کز حلقه مایی نه غریبی نه غرابی | |
مکتب نرود کودک لیکن ببرندش | پنداشتهای خواجه که بیرون حسابی | |
بستان قدح عشرت وز بند برون جه | تا باخبری بند سالی و جوابی | |
آخر بشنو هر نفسی نعره مستان | کای گیج خرف گشته ببین در چه عذابی | |
دست تو بگیرم دو سه روزی تو همیجوش | تا بار دگر روی ز اقبال نتابی | |
آن جا که شدی مست همان جای بخسبی | و آن سوی که ساقی است همان سوی شتابی | |
تا چند در آتش روی ای دل نه حدیدی | وی دیده گرینده بس است این نه سحابی | |
ای ساقی مه روی چه مست است دو چشمت | انگشتک می زن که تو بر راه صوابی | |
بگشای دهان ز آنچ نگفتم تو بیان کن | بگشا در دلها که تو سلطان خطابی |