تفاوت میان نسخههای «خواجوی کرمانی (غزلیات)/رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست|زخم از کسی خوریم که رنجش شفای ماست}} | {{ب|رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست|زخم از کسی خوریم که رنجش شفای ماست}} | ||
{{ب|جایی سرای تست که جای سرای نیست|وانگه در سرای تو خلوتسرای ماست}} | {{ب|جایی سرای تست که جای سرای نیست|وانگه در سرای تو خلوتسرای ماست}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۰۹
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست) از خواجوی کرمانی |
' |
رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست | زخم از کسی خوریم که رنجش شفای ماست | |
جایی سرای تست که جای سرای نیست | وانگه در سرای تو خلوتسرای ماست | |
گر ما خطا کنیم عطای تو بیحدست | نومیدی از عطای تو حد خطای ماست | |
روزی گدای کوی خودم خوان که بنده را | این سلطنت بسست که گوئی گدای ماست | |
حاجت بخونبها نبود چون تو میکشی | مقتول خنجر تو شدن خونبهای ماست | |
ما را بدست خویش بکش کان نوازشست | دشنام اگر ز لفظ تو باشد دعای ماست | |
گر میکشی رهینم وگر میکشی رهی | هر ناسزا که آن ز تو آید سزای ماست | |
زهر ار چنانکه دوست دهد نوش دارو است | درد ار چنانک یار فرستد دوای ماست | |
گفتم که ره برد به سرا پردهی تو گفت | خواجو که محرم حرم کبریای ماست |