تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم|بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم}} | {{ب|وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم|بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم}} | ||
{{ب|جان سپاریم دگر ننگ چنین جان نکشیم|خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم}} | {{ب|جان سپاریم دگر ننگ چنین جان نکشیم|خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۴۰
' | دیوان شمس (غزلیات) (وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم) از مولوی |
' |
وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم | بند را برگسلیم از همه بیگانه شویم | |
جان سپاریم دگر ننگ چنین جان نکشیم | خانه سوزیم و چو آتش سوی میخانه شویم | |
تا نجوشیم از این خنب جهان برناییم | کی حریف لب آن ساغر و پیمانه شویم | |
سخن راست تو از مردم دیوانه شنو | تا نمیریم مپندار که مردانه شویم | |
در سر زلف سعادت که شکن در شکن است | واجب آید که نگونتر ز سر شانه شویم | |
بال و پر باز گشاییم به بستان چو درخت | گر در این راه فنا ریخته چون دانه شویم | |
گر چه سنگیم پی مهر تو چون موم شویم | گر چه شمعیم پی نور تو پروانه شویم | |
گر چه شاهیم برای تو چو رخ راست رویم | تا بر این نطع ز فرزین تو فرزانه شویم | |
در رخ آینه عشق ز خود دم نزنیم | محرم گنج تو گردیم چو پروانه شویم | |
ما چو افسانه دل بیسر و بیپایانیم | تا مقیم دل عشاق چو افسانه شویم | |
گر مریدی کند او ما به مرادی برسیم | ور کلیدی کند او ما همه دندانه شویم | |
مصطفی در دل ما گر ره و مسند نکند | شاید ار ناله کنیم استن حنانه شویم | |
نی خمش کن که خموشانه بباید دادن | پاسبان را چو به شب ما سوی کاشانه شویم |