خواجوی کرمانی (غزلیات)/خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام

'

خواجوی کرمانی (غزلیات) (خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام) از خواجوی کرمانی

'

خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام		بیاد لعل لبش نوش کرده جام مدام
چنین شنیده‌ام از مفتی مسائل عشق		که مرد پخته نگردد مگر ز باده خام
جفا و نکبت ایام چون ز حد بگذشت		بیار باده که چون باد می‌رود ایام
خیال زلف و رخت گر معاونت نکند		چگونه شام بصبح آورند و صبح بشام
مرا ز لوح وجود این دو حرف موجودست		دل شکسته چو جیم و قد خمیده چو لام
اگر ببام برآیی که فرق داند کرد		که طلعت تو کدامست و آفتاب کدام
دمی ز وصل تو گفتم مگر به کام رسم		دمم بکام فرو رفت و برنیامد کام
براه بادیه هر کس که خون نکرد حلال		حرام باد مرا و را وصال بیت حرام
اگر بکنیت خواجو رسی قلم درکش		که ننگ باشد ار از عاشقان برآید نام