تفاوت میان نسخههای «خواجوی کرمانی (غزلیات)/اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست|حدیث من گل صد برگ گلشن جانست}} | {{ب|اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست|حدیث من گل صد برگ گلشن جانست}} | ||
{{ب|ز بیم چنگل شاهین جان شکار فراق|دلم چو مرغ چمن روز و شب در افغانست}} | {{ب|ز بیم چنگل شاهین جان شکار فراق|دلم چو مرغ چمن روز و شب در افغانست}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۷
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست) از خواجوی کرمانی |
' |
اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست | حدیث من گل صد برگ گلشن جانست | |
ز بیم چنگل شاهین جان شکار فراق | دلم چو مرغ چمن روز و شب در افغانست | |
چو تاب زلف عروسان حجله خانهی طبع | روان خستهام از دست دل پریشانست | |
چو از سر قلمم برگذشت آب سیاه | سفینه ساز و میندیش ازینکه طوفانست | |
کسی که ملکت جم پیش همتش بادست | اگر نظر بحقیقت کنی سلیمانست | |
دوای دل ز دواخانهی محبت جوی | که نزد اهل مودت ورای درمانست | |
دل خراب من از عشق کی شود خالی | چرا که جایگه گنج کنج ویرانست | |
چو چشمهی خضر ار شعر من روان افزاست | عجب مدار که آن عین آن حیوانست | |
ورش بمصر چو یوسف عزیز میدارند | غریب نیست که اورنگ ماه کنعانست | |
نه هر که تیغ زبان میکشد جهانگیرست | نه هر که لاف سخن میزند سخندانست | |
اگر ز عالم صورت گذشتهئی خواجو | بگیر ملکت معنی که مملکت آنست |