تفاوت میان نسخه‌های «اوحدی مراغه‌ای (منطق العشاق یا ده نامه)/گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (clean up using AWB)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت|بدان جرمش چو میکشتند، میگفت}}
 
{{ب|گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت|بدان جرمش چو میکشتند، میگفت}}
 
{{ب|به دست خود سزای خویش دیدم|که: پا پیش از گلیم خود کشیدم}}
 
{{ب|به دست خود سزای خویش دیدم|که: پا پیش از گلیم خود کشیدم}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۵:۰۶

' اوحدی مراغه‌ای (منطق العشاق یا ده نامه) (گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت)
از اوحدی مراغه‌ای
'


گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت بدان جرمش چو میکشتند، میگفت
به دست خود سزای خویش دیدم که: پا پیش از گلیم خود کشیدم
هر آن مفلس که باشد طالب گنج تحمل بایدش کردن بسی رنج
سزای خویش باید یار جستن به قدر قوت خود بار جستن
چوحسن و پادشاهی یار باشند طلب‌گاران مفلس خوار باشند
گدا، آن به، که سلطان را نداند ولیکن عاشق این معنی چه داند؟
بر عاشق چه سلطان و چه درویش؟ تو عاشق باش و از سلطان میندیش