تفاوت میان نسخههای «اوحدی مراغهای (غزلیات)/ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده|دلم را قرعهی عشق و هوس بر نامت افتاده}} | {{ب|ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده|دلم را قرعهی عشق و هوس بر نامت افتاده}} | ||
{{ب|ز هر سو فتنهای برخاست در ایام حسنت، من|کجا ایمن توانم بود در ایامت افتاده؟}} | {{ب|ز هر سو فتنهای برخاست در ایام حسنت، من|کجا ایمن توانم بود در ایامت افتاده؟}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۳۵
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده) از اوحدی مراغهای |
' |
ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده | دلم را قرعهی عشق و هوس بر نامت افتاده | |
ز هر سو فتنهای برخاست در ایام حسنت، من | کجا ایمن توانم بود در ایامت افتاده؟ | |
نمیافتد ترا در سر کزین جانب نهی گامی | مگر بینی سر ما را به زیر گامت افتاده | |
برآید شاخ مرجانی بروصد جا از آن قطره | که باشد وقت می خوردن ز لعل جامت افتاده | |
ترا چشمی چو بادامست و روز و شب من مسکین | چو شکر در گداز عشق از آن بادامت افتاده | |
مرا آرام دل بردند، چشمان تو، کی بینم | گذاری بر من مهجور بیآرامت افتاده؟ | |
ترا عاشق فراوانست و بیدل در جهان، لیکن | سبوی ما شد از دیوار و تشت از بامت افتاده | |
قبا در بند تست، اما ندارد در کمر چیزی | هزاران پیرهن رشکست بر اندامت افتاده | |
ترا از مستی و عشق من آگاهی بود وقتی | که باشد دردی دردی چنین در کامت افتاده | |
به من گفتی که: هر روزت ببخشم زین دهن بوسی | کنون میبینمت زان وعده خیلی وامت افتاده | |
به دشنام اوحدی را یاد کردی، کی روا باشد؟ | دعایی گفته آن مسکین و در دشنامت افتاده |