تفاوت میان نسخههای «اوحدی مراغهای (غزلیات)/باز قلندر شدیم، خانه بر انداختیم»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|باز قلندر شدیم، خانه بر انداختیم|عشق نوایی بزد، خرقه در انداختیم}} | {{ب|باز قلندر شدیم، خانه بر انداختیم|عشق نوایی بزد، خرقه در انداختیم}} | ||
{{ب|شعله که در سینه بود سوز به دل باز داد|مهر که با زهره بود بر قمر انداختیم}} | {{ب|شعله که در سینه بود سوز به دل باز داد|مهر که با زهره بود بر قمر انداختیم}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۰۶
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (باز قلندر شدیم، خانه بر انداختیم) از اوحدی مراغهای |
' |
باز قلندر شدیم، خانه بر انداختیم | عشق نوایی بزد، خرقه در انداختیم | |
شعله که در سینه بود سوز به دل باز داد | مهر که با زهره بود بر قمر انداختیم | |
عقل ریا پیشه را خوار بهشتیم زود | نفس بداندیش را در سقر انداخیتم | |
گرک هوس را به عنف دست ببستیم و دم | مرغ هوا را به زجر بال و پر انداختیم | |
معنی بیاصل را نقش بشستیم پاک | صورت ناجنس را از نظر انداختیم | |
در دل ما هر چه بود، جز هوس و یاد حق | این بستردیم پاک، آن به در انداختیم | |
زود به خسرو بر این قصهی شیرین، که ما: | زحمت فرهاد را از کمر انداختیم | |
از گل بستان وصل یک دو سه دامن بیار | کان علف تلخ را پیش خر انداختیم | |
زقهی یک مرغ بود، طعمهی یک مور گشت | هر چه به ایام بر یک دگر انداختیم | |
ای که به تشویش ما دست برآوردهای | تیغ چرا میکشی؟ چون سپر انداختیم | |
یاد سپاهان میار، هیچ، که ما سرمهوار | خاک درش، اوحدی، در بصر انداختیم |