تفاوت میان نسخههای «اوحدی مراغهای (غزلیات)/چون ساعدت مساعد آنست رشتهایم»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|چون ساعدت مساعد آنست رشتهایم|در خون خود، که عاشق آن دست گشتهایم}} | {{ب|چون ساعدت مساعد آنست رشتهایم|در خون خود، که عاشق آن دست گشتهایم}} | ||
{{ب|در خاک کوی خود دل ما را بجوی نیک|کو را به آب دیدهی خونین سرشتهایم}} | {{ب|در خاک کوی خود دل ما را بجوی نیک|کو را به آب دیدهی خونین سرشتهایم}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۰۵
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (چون ساعدت مساعد آنست رشتهایم) از اوحدی مراغهای |
' |
چون ساعدت مساعد آنست رشتهایم | در خون خود، که عاشق آن دست گشتهایم | |
در خاک کوی خود دل ما را بجوی نیک | کو را به آب دیدهی خونین سرشتهایم | |
گرمان بخوان وصل نخوانی شبی، بخوان | خط به خون که روز فراقت نبشتهایم | |
بیخار محنتی نگذارد زمین دل | تخم محبت تو، که در سینه کشتهایم | |
تا دفتر خیال تو در پیش چشم ماست | طومار فکر این دگران در نوشتهایم | |
ما را مبصران به نزاری ز موی تو | فرقی نمیکنند، که باریک رشتهایم | |
بگذاشتیم قصه، تمنای ما ز تو | کمتر ز بوسهای نبود، گر فرشتهایم | |
دل بستهایم، در سر زلف تو گر چه خلق | پنداشتند کز سر آن در گذشتهایم | |
وقتی ز اوحدی اثری بود پیش ما | اکنون ز اوحدی اثری هم نهشتهایم | |
با ما رقیب سرد تو گر گرمییی کند | از دودمان چه غم؟ که به آتش سرشتهایم |