اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/من که باشم؟ که به من نامه فرستند و سلام

'

اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (من که باشم؟ که به من نامه فرستند و سلام) از اوحدی مراغه‌ای

'

من که باشم؟ که به من نامه فرستند و سلام		گو: به دشنام ز من یاد کن از لب، که تمام
از کجا میرسد این نامه فرو بسته به مهر؟		کز نسیمش نفس مشک بر آید به مشام
نامه‌ی دوست همی خوانم و در تشویشم		که جوابش چه نویسم من آشفته پیام؟
می‌نویسم سخن مهر و قلم می‌گوید:		عجب ار نامه نسوزد! که بسوزست کلام
بنوشتم غرض، اما ننمودم بکسی		قصه‌ی خاص نشاید که نمایند به عام
دلبرا، می‌کنم از دور سلامت، گرچه		دشمنانم نگذارند که: آیم به سلام
به نصیحت گر خود گوش نکردم، زانست		دلم امروز چنین سوخته و کارم خام
پادشاهی، تو به درویش کجا دل بنهی؟		این قدر بس که نظر باز نگیری ز غلام
اوحدی، با تو گر ایام به کینست مترس		جهد آن کن که به مهری گذرانی ایام