حافظ (غزلیات)/روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر

'

حافظ (غزلیات) (روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر) از حافظ

'

روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر		پیش شمع آتش پروا نه به جان گو درگیر
در لب تشنه ما بین و مدار آب دریغ		بر سر کشته خویش آی و ز خاکش برگیر
ترک درویش مگیر ار نبود سیم و زرش		در غمت سیم شمار اشک و رخش را زر گیر
چنگ بنواز و بساز ار نبود عود چه باک		آتشم عشق و دلم عود و تنم مجمر گیر
در سماع آی و ز سر خرقه برانداز و برقص		ور نه با گوشه رو و خرقه ما در سر گیر
صوف برکش ز سر و باده صافی درکش		سیم درباز و به زر سیمبری در بر گیر
دوست گو یار شو و هر دو جهان دشمن باش		بخت گو پشت مکن روی زمین لشکر گیر
میل رفتن مکن ای دوست دمی با ما باش		بر لب جوی طرب جوی و به کف ساغر گیر
رفته گیر از برم وز آتش و آب دل و چشم		گونه‌ام زرد و لبم خشک و کنارم تر گیر
حافظ آراسته کن بزم و بگو واعظ را		که ببین مجلسم و ترک سر منبر گیر