مثنوی معنوی/فهم کردن حاذقان نصاری مکر وزیر را

'

دفتر اول مثنوی (فهم کردن حاذقان نصاری مکر وزیر را) از مولوی

'

هر که صاحب ذوق بود از گفت او		لذتی می‌دید و تلخی جفت او
نکته‌ها می‌گفت او آمیخته		در جلاب قند زهری ریخته
ظاهرش می‌گفت در ره چست شو		وز اثر می‌گفت جان را سست شو
ظاهر نقره گر اسپیدست و نو		دست و جامه می سیه گردد ازو
آتش ار چه سرخ رویست از شرر		تو ز فعل او سیه کاری نگر
برق اگر نوری نماید در نظر		لیک هست از خاصیت دزد بصر
هر که جز آگاه و صاحب ذوق بود		گفت او در گردن او طوق بود
مدتی شش سال در هجران شاه		شد وزیر اتباع عیسی را پناه
دین و دل را کل بدو بسپرد خلق		پیش امر و حکم او می‌مرد خلق