تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار|که دوش هیچ نخفتم ز تشنگی و خمار}} | {{ب|مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار|که دوش هیچ نخفتم ز تشنگی و خمار}} | ||
{{ب|لبم که نام تو گوید به بادهاش خوش کن|سرم خمار تو دارد به مستیش تو بخار}} | {{ب|لبم که نام تو گوید به بادهاش خوش کن|سرم خمار تو دارد به مستیش تو بخار}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۰۱
' | دیوان شمس (غزلیات) (مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار) از مولوی |
' |
مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار | که دوش هیچ نخفتم ز تشنگی و خمار | |
لبم که نام تو گوید به بادهاش خوش کن | سرم خمار تو دارد به مستیش تو بخار | |
بریز باده بر اجسامم و بر اعراضم | چنانک هیچ نماند ز من رگی هشیار | |
وگر خراب شوم من بود رگی باقی | چو جغد هل که بگردد در این خراب دیار | |
چو لاله زار کن این دشت را به باده لعل | روا مدار که موقوف داریم به بهار | |
ز توست این شجره و خرقهاش تو دادستی | که از شراب تو اشکوفه کردهاند اشجار | |
مرا چو مست کنی زین شجر برآرم سر | به خنده دل بنمایم به خلق همچو انار | |
مرا چو وقف خرابات خویش کردستی | توام خراب کنی هم تو باشیم معمار | |
بیار رطل گران تا خمش کنم پی آن | نه لایقست که باشد غلام تو مکثار |