تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر|فغان که بنده مر او را نبود یار سفر}} | {{ب|فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر|فغان که بنده مر او را نبود یار سفر}} | ||
{{ب|فغان که کار سفر نیست سخره دستم|که تا ز هم بدرم جمله پود و تار سفر}} | {{ب|فغان که کار سفر نیست سخره دستم|که تا ز هم بدرم جمله پود و تار سفر}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۰۰
' | دیوان شمس (غزلیات) (فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر) از مولوی |
' |
فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر | فغان که بنده مر او را نبود یار سفر | |
فغان که کار سفر نیست سخره دستم | که تا ز هم بدرم جمله پود و تار سفر | |
ولیک طالع خورشید و مه سفر باشد | که تاز گردششان سایه شد سوار سفر | |
سفر بیامد وزان هجر عذرها میخواست | بدان زبان که شد این بنده شرمسار سفر | |
بگفتمش که ز روباه شانگی بگذر | که شیر کرد شکارم به مرغزار سفر | |
مراست جان مسافر چو آب و من چون جوی | روانه جانب دریا که شد مدار سفر | |
دود به لب لب این جوی تا لب دریا | دلی که خست در این راهها ز خار سفر | |
به روی آینه بنگر که از سفر آمد | صفا نگر تو به رویش از آن غبار سفر | |
سفر سفر چو چنان یار غار در سفرست | تو بخت بخت سفر دان و کار کار سفر | |
همیشه چشم گشایم چو غنچه بر سر راه | چو سرو روح روانست در بهار سفر | |
چو شمس مفخر تبریز در سفر افتاد | چه مملکت که بگسترد در دوار سفر |