تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود|ای ساقی افزون ده قدح تا وارهیم از نیک و بد}} | {{ب|کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود|ای ساقی افزون ده قدح تا وارهیم از نیک و بد}} | ||
{{ب|هر آدمی را در جهان آورد حق در پیشهای|در پیشهای بیپیشگی کردست ما را نام زد}} | {{ب|هر آدمی را در جهان آورد حق در پیشهای|در پیشهای بیپیشگی کردست ما را نام زد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۶:۳۵
' | دیوان شمس (غزلیات) (کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود) از مولوی |
' |
کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود | ای ساقی افزون ده قدح تا وارهیم از نیک و بد | |
هر آدمی را در جهان آورد حق در پیشهای | در پیشهای بیپیشگی کردست ما را نام زد | |
هر روز همچون ذرهها رقصان به پیش آن ضیا | هر شب مثال اختران طواف یار ماه خد | |
کاری ز ما گر خواهدی زین باده ما را ندهدی | اندر سری کاین میرود او کی فروشد یا خرد | |
سرمست کاری کی کند مست آن کند که میکند | باده خدایی طی کند هر دو جهان را تا صمد | |
مستی باده این جهان چون شب بخسپی بگذرد | مستی سغراق احد با تو درآید در لحد | |
آمد شرابی رایگان زان رحمت ای همسایگان | وان ساقیان چون دایگان شیرین و مشفق بر ولد | |
ای دل از این سرمست شو هر جا روی سرمست رو | تو دیگران را مست کن تا او تو را دیگر دهد | |
هر جا که بینی شاهدی چون آینه پیشش نشین | هر جا که بینی ناخوشی آیینه درکش در نمد | |
میگرد گرد شهر خوش با شاهدان در کش مکش | میخوان تو لااقسم نهان تا حبذا هذا البلد | |
چون خیره شد زین می سرم خامش کنم خشک آورم | لطف و کرم را نشمرم کان درنیاید در عدد |