تفاوت میان نسخه‌های «دیوان شمس/صوفیان آمدند از چپ و راست»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|صوفیان آمدند از چپ و راست|در به در کو به کو که باده کجاست}}
 
{{ب|صوفیان آمدند از چپ و راست|در به در کو به کو که باده کجاست}}
 
{{ب|در صوفی دل‌ست و کویش جان|باده صوفیان ز خم خداست}}
 
{{ب|در صوفی دل‌ست و کویش جان|باده صوفیان ز خم خداست}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۶:۰۳

' دیوان شمس (غزلیات) (صوفیان آمدند از چپ و راست)
از مولوی
'


صوفیان آمدند از چپ و راست در به در کو به کو که باده کجاست
در صوفی دل‌ست و کویش جان باده صوفیان ز خم خداست
سر خم را گشاد ساقی و گفت الصلا هر کسی که عاشق ماست
این چنین باده و چنین مستی در همه مذهبی حلال و رواست
توبه بشکن که در چنین مجلس از خطا توبه صد هزار خطاست
چون شکستی تو زاهدان را نیز الصلا زن که روز روز صلاست
مردمت گر ز چشم خویش انداخت مردم چشم عاشقانت جاست
گر برفت آب روی کمتر غم جای عاشق برون آب و هواست
آشنایان اگر ز ما گشتند غرقه را آشنا در آن دریاست