دیوان شمس/آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست

'

دیوان شمس (غزلیات) (آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست) از مولوی

'

آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست		و آنک بیرون کند از جان و دلم دست کجاست
و آنک سوگند خورم جز به سر او نخورم		و آنک سوگند من و توبه‌ام اشکست کجاست
و آنک جان‌ها به سحر نعره زنانند از او		و آنک ما را غمش از جای ببرده‌ست کجاست
جان جان‌ست وگر جای ندارد چه عجب		این که جا می‌طلبد در تن ما هست کجاست
غمزه چشم بهانه‌ست و زان سو هوسی‌ست		و آنک او در پس غمزه‌ست دل خست کجاست
پرده روشن دل بست و خیالات نمود		و آنک در پرده چنین پرده دل بست کجاست
عقل تا مست نشد چون و چرا پست نشد		و آنک او مست شد از چون و چرا رست کجاست