تفاوت میان نسخه‌های «اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/شهر بگرفت آن کمان ابرو به بالای چو تیر»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (clean up using AWB)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|شهر بگرفت آن کمان ابرو به بالای چو تیر|خسروان را جای تشویشست ازان اقلیم گیر}}
 
{{ب|شهر بگرفت آن کمان ابرو به بالای چو تیر|خسروان را جای تشویشست ازان اقلیم گیر}}
 
{{ب|بردمش پیش امیری، تا بخواهم داد ازو|چون بدید او را، ز من آشفته دل‌تر شد امیر}}
 
{{ب|بردمش پیش امیری، تا بخواهم داد ازو|چون بدید او را، ز من آشفته دل‌تر شد امیر}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۰۳

' اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (شهر بگرفت آن کمان ابرو به بالای چو تیر)
از اوحدی مراغه‌ای
'


شهر بگرفت آن کمان ابرو به بالای چو تیر خسروان را جای تشویشست ازان اقلیم گیر
بردمش پیش امیری، تا بخواهم داد ازو چون بدید او را، ز من آشفته دل‌تر شد امیر
هر دبیری را که فرمایم نبشتن نامه‌ای پیش او جز شرح حال خویش ننویسد دبیر
آن تن همچون خمیر سیم و آن موی دراز کرد باریکم چو مویی کش برآرند از خمیر
میل عاشق چون کند دلبر؟ چو نپسندد ر قیب داد مسکین کی دهد سلطان؟ چو نگذارد وزیر
در دل او عاقبت یک روز تاثیری کند ناله و آهی که هر شب میرسانم تا اثیر
هر که همچون اوحدی خود را نخواهد مبتلا گو: نظر کمتر فکن بر روی یار بی‌نظیر