تفاوت میان نسخه‌های «اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/نقش لب تو از شکر و پسته بسته‌اند»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
| + | {{شعر}} | ||
{{ب|نقش لب تو از شکر و پسته بسته‌اند|زلف و رخت ز نسترن و لاله رسته‌اند}} | {{ب|نقش لب تو از شکر و پسته بسته‌اند|زلف و رخت ز نسترن و لاله رسته‌اند}} | ||
{{ب|چشمان ناتوان تو، از بس خمار و خواب|گویی که از شکار رسیده‌اند و خسته‌اند}} | {{ب|چشمان ناتوان تو، از بس خمار و خواب|گویی که از شکار رسیده‌اند و خسته‌اند}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۱۴
| ' | اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (نقش لب تو از شکر و پسته بسته‌اند) از اوحدی مراغه‌ای |
' |
| نقش لب تو از شکر و پسته بسته‌اند | زلف و رخت ز نسترن و لاله رسته‌اند | |
| چشمان ناتوان تو، از بس خمار و خواب | گویی که از شکار رسیده‌اند و خسته‌اند | |
| دل چون بدید موی میان تو در کمر | گفت: این دروغ بین که بر آن راست بسته‌اند | |
| سر در نیاورند ز اغلال در سعیر | آنها که از سلاسل زلف تو جسته‌اند | |
| در حلقه‌ای که عشق رخت نیست فارغند | در رسته‌ای که راه غمت نیست رسته‌اند | |
| روزی به پای خویش بیا و نگاه کن | دلهای ما، که چون سر زلفت شکسته‌اند | |
| چون اوحدی به بوی وصال تو عالمی | در خاک و خون ز خفت و خواری نشسته‌اند |