تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/دل آمد و دی به گوش جان گفت»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|دل آمد و دی به گوش جان گفت|ای نام تو این که مینتان گفت}} | {{ب|دل آمد و دی به گوش جان گفت|ای نام تو این که مینتان گفت}} | ||
{{ب|درنده آنک گفت پیدا|سوزنده آنک در نهان گفت}} | {{ب|درنده آنک گفت پیدا|سوزنده آنک در نهان گفت}} |
نسخهٔ کنونی تا ۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۴۸
' | دیوان شمس (غزلیات) (دل آمد و دی به گوش جان گفت) از مولوی |
' |
دل آمد و دی به گوش جان گفت | ای نام تو این که مینتان گفت | |
درنده آنک گفت پیدا | سوزنده آنک در نهان گفت | |
چه عذر و بهانه دارد ای جان | آن کس که ز بینشان نشان گفت | |
گل داند و بلبل معربد | رازی که میان گلستان گفت | |
آن کس نه که از طریق تحصیل | آموخت ز بانگ بلبلان گفت | |
صیادی تیر غمزهها را | آن ابروهای چون کمان گفت | |
صد گونه زبان زمین برآورد | در پاسخ آن چه آسمان گفت | |
ای عاشق آسمان قرین شو | با او که حدیث نردبان گفت | |
زان شاهد خانگی نشان کو | هر کس سخنی ز خاندان گفت | |
کو شعشعههای قرص خورشید | هر سایه نشین ز سایه بان گفت | |
با این همه گوش و هوش مستست | زان چند سخن که این زبان گفت | |
چون یافت زبان دو سه قراضه | مشغول شد و به ترک کان گفت | |
وز ننگ قراضه جان عاشق | ترک بازار و این دکان گفت | |
در گوشم گفت عشق بس کن | خاموش کنم چو او چنان گفت |