تفاوت میان نسخههای «عطار (غزلیات)/ترسا بچهایم افکند از زهد به ترسایی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ترسا بچهایم افکند از زهد به ترسایی|اکنون من و زناری در دیر به تنهایی}} | {{ب|ترسا بچهایم افکند از زهد به ترسایی|اکنون من و زناری در دیر به تنهایی}} | ||
{{ب|دی زاهد دین بودم سجاده نشین بودم|ز ارباب یقین بودم سر دفتر دانایی}} | {{ب|دی زاهد دین بودم سجاده نشین بودم|ز ارباب یقین بودم سر دفتر دانایی}} |
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۵۳
' | عطار (غزلیات) (ترسا بچهایم افکند از زهد به ترسایی) از عطار |
' |
ترسا بچهایم افکند از زهد به ترسایی | اکنون من و زناری در دیر به تنهایی | |
دی زاهد دین بودم سجاده نشین بودم | ز ارباب یقین بودم سر دفتر دانایی | |
امروز دگر هستم دردی کشم و مستم | در بتکده بنشستم دین داده به ترسایی | |
نه محرم ایمانم نه کفر همی دانم | نه اینم و نه آنم تن داده به رسوایی | |
دوش از غم فکر و دین یعنی که نه آن نه این | بنشسته بدم غمگین شوریده و سودایی | |
ناگه ز درون جان در داد ندا جانان | کای عاشق سرگردان تا چند ز رعنایی | |
روزی دو سه گر از ما گشتی تو چنین تنها | باز آی سوی دریا تو گوهر دریایی | |
پس گفت در این معنی نه کفر نه دین اولی | برتو شو ازین دعوی گر سوختهی مایی | |
هرچند که پر دردی کی محرم ما گردی | فانی شو اگر مردی تا محرم ما آیی | |
عطار چه دانی تو وین قصه چه خوانی تو | گر هیچ نمانی تو اینجا شوی آنجایی |