عطار (غزلیات)/ای دل مبتلای من شیفته‌ی هوای تو

'

عطار (غزلیات) (ای دل مبتلای من شیفته‌ی هوای تو) از عطار

'

ای دل مبتلای من شیفته‌ی هوای تو		دیده دلم بسی بلا آن همه از برای تو
رای مرا به یک زمان جمله برای خود مران		چون ز برای خود کنم چند کشم بلای تو
نی ز برای تو به جان بار بلای تو کشم		عشق تو و بلای جان، جان من و وفای تو
باد جهان بی وفا دشمن من ز جان و دل		گر نکنم ز دوستی از دل و جان هوای تو
پره ز روی برفکن زانکه بماند تا ابد		جمله‌ی جان عاشقان مست می لقای تو
جان و دلی است بنده را بر تو فشانم اینکه هست		نی که محقری است خود کی بود این سزای تو
چشم من از گریستن تیره شدی اگر مرا		گاه و به‌گاه نیستی سرمه ز خاک پای تو
گر ببری به دلبری از سر زلف جان من		زنده شوم به یک نفس از لب جانفزای تو
هست ز مال این جهان نقد فرید نیم جان		می نپذیری این ازو پس چه کند برای تو