تفاوت میان نسخه‌های «عطار (غزلیات)/از می عشق تو چنان مستم»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|از می عشق تو چنان مستم|که ندانم که نیست یا هستم}}
 
{{ب|از می عشق تو چنان مستم|که ندانم که نیست یا هستم}}
 
{{ب|آتش عشق چون درآمد تنگ|من ز خود رستم و درو جستم}}
 
{{ب|آتش عشق چون درآمد تنگ|من ز خود رستم و درو جستم}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۱۱

' عطار (غزلیات) (از می عشق تو چنان مستم)
از عطار
'


از می عشق تو چنان مستم که ندانم که نیست یا هستم
آتش عشق چون درآمد تنگ من ز خود رستم و درو جستم
لاجرم هست نیستم، هیچم لاجرم عاقلی نیم، مستم
چند گویم ز خود که در ره عشق جرعه‌ای خوردم و ز خود رستم
ننگ من از من است بی من من بر پریدم به دوست پیوستم
ساقیا درد درد در ده زود که به یک درد توبه بشکستم
باز، خمخانه برگشادم در باز، زنار بر میان بستم
هرچه کردم به عمرهای دراز زان همه حسرت است در دستم
ترک عطار گفتم و بی او دیده پر خون به گوشه بنشستم