تفاوت میان نسخه‌های «عطار (غزلیات)/نقد قدم از مخزن اسرار برآمد، چون گنج عیان شد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
| + | {{شعر}} | ||
{{ب|نقد قدم از مخزن اسرار برآمد، چون گنج عیان شد|خود بود که خود بر سر بازار برآمد، بر خود نگران شد}} | {{ب|نقد قدم از مخزن اسرار برآمد، چون گنج عیان شد|خود بود که خود بر سر بازار برآمد، بر خود نگران شد}} | ||
{{ب|در کسوت ابریشم و پشم آمد و پنبه، تا خلق بپوشند|خود بر صف جبه و دستار برآمد، لبس همه سان شد}} | {{ب|در کسوت ابریشم و پشم آمد و پنبه، تا خلق بپوشند|خود بر صف جبه و دستار برآمد، لبس همه سان شد}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۵۵
| ' | عطار (غزلیات) (نقد قدم از مخزن اسرار برآمد، چون گنج عیان شد) از عطار |
' |
| نقد قدم از مخزن اسرار برآمد، چون گنج عیان شد | خود بود که خود بر سر بازار برآمد، بر خود نگران شد | |
| در کسوت ابریشم و پشم آمد و پنبه، تا خلق بپوشند | خود بر صف جبه و دستار برآمد، لبس همه سان شد | |
| در موسم نیسان ز سما شد سوی دریا، در کسوت قطره | در بحر به شکل در شهوار برآمد | |
| در شکل بتان خواست که خود را بپرستد، خود را بپرستد | خود گشت بت و خود به پرستار برآمد، خود عین بتان شد | |
| از بهر خود ایوان و سرا خواست که سازد، قصری ز بشر ساخت | در صورت سقف و در و دیوار برآمد، خود خانه و مان شد | |
| خود بر تن خود نیش جفا زد ز سر قهر، خود مرهم خود گشت | خود بر صفت مردم بیمار برآمد، خود فاتحه خوان شد | |
| اشعار مپندار اگر چشم سرت هست، رازی است نهفته | آنچه به زبان از دل عطار برآمد، این بود که آن شد |