تفاوت میان نسخههای «انوری (مقطعات)/کم عیالی سعادتیست که مرد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|کم عیالی سعادتیست که مرد|نرود جز برای خویش بدان}} | {{ب|کم عیالی سعادتیست که مرد|نرود جز برای خویش بدان}} | ||
{{ب|مرد رد نیز بند تخته و غل|جز عیال گران مدان به جهان}} | {{ب|مرد رد نیز بند تخته و غل|جز عیال گران مدان به جهان}} |
نسخهٔ کنونی تا ۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۰۳
' | انوری (مقطعات) (کم عیالی سعادتیست که مرد) از انوری |
' |
کم عیالی سعادتیست که مرد | نرود جز برای خویش بدان | |
مرد رد نیز بند تخته و غل | جز عیال گران مدان به جهان | |
گرچه مردانگی به جهد کند | نتواند شد از میان به کران | |
در کواکب نگاه کن به شگفت | تا ببینی دلیل این به عیان | |
ماه تنهاست زین سبب شب و روز | میکند گرد آسمان جولان | |
گاه باشد به شرق و گاه به غرب | گاه در حوت و گاه در سرطان | |
نعش مسکین که دختران دارد | لاجرم والهست و سرگردان | |
نه طلوعست مر ورا نه غروب | صعب کاریست این عیال گران | |
روی بخت خواجه خرم همچو گل | باد تا هر سال گل آرد جهان | |
بسته دولت عهد با دورانش باد | تا بود پیوسته با دوران زمان | |
باد حاجت خرمی را با دلش | حاجتی که جسم دارد با روان | |
تیغ او جفت طبیعی با ظفر | رایتش با سرفرازی توامان | |
سوی اقلیمی که یک ره بنگرد | ابر آنجا فیض بارد جاودان | |
سوی هر لشکر که آرد روی قهر | گوش دوران نشنود جز الامان | |
اهل حاجت را درش دارالشفا | سایهی تیغش بود دارالامان | |
جاودان خلق جهان را مدحتش | چون کلام انوری ورد زبان | |
گر بود بر خوان احسانش دمی | جوع نفتد حاجتش دیگر به نان | |
شاخ طوبی با قلم در دست اوست | نونهال باغ جنت نایبان |