تفاوت میان نسخههای «منوچهری (قصاید و قطعات)/ای خداوند خراسان و شهنشاه عراق»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ای خداوند خراسان و شهنشاه عراق|ای به مردی و به شاهی برده از شاهان سباق}} | {{ب|ای خداوند خراسان و شهنشاه عراق|ای به مردی و به شاهی برده از شاهان سباق}} | ||
{{ب|ای سپاهت را سپاهان رایتت را ری مکان|ای ز ایران تا به توران بندگانت را وثاق}} | {{ب|ای سپاهت را سپاهان رایتت را ری مکان|ای ز ایران تا به توران بندگانت را وثاق}} |
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۹:۱۷
' | منوچهری (قصاید و قطعات) (ای خداوند خراسان و شهنشاه عراق) از منوچهری |
' |
ای خداوند خراسان و شهنشاه عراق | ای به مردی و به شاهی برده از شاهان سباق | |
ای سپاهت را سپاهان رایتت را ری مکان | ای ز ایران تا به توران بندگانت را وثاق | |
ای جهان را تازه کرده رسم و آیین پدر | ای برون آورده ماه مملکت را از محاق | |
ای ملک مسعود بن محمود کاحرار زمان | بر خداوندی و شاهی تو دارند اتفاق | |
هم بدان رو کاشتقاق فعل از فاعل بود | چرخ و سعد از کنیت و نام تو گیرند اشتقاق | |
از همه شاهان چنین لشکر که آورد و که برد | از عراق اندر خراسان وز خراسان در عراق | |
همچنان باز از خراسان آمدی بر پشت پیل | کاحمد مرسل به سوی جنت آمد بر براق | |
ای فراق تو دل ما بندگان را سوخته | صدهزاران شکر یزدان را که رستیم از فراق | |
زین جهانداران و شاهان و خداوندان ملک | هر که نبود بندهی تو بیریا و بینفاق | |
هر یکی را مال، گردد بی ربا دادن، حرام | هر یکی را زن، شود بیهیچ گفتاری، طلاق | |
آسمان نیلگون، زیرش زمین بیسکون | گر نیاید پیش اندر عهد و پیمان و وثاق | |
آفتابش گردد از گرز گرانت منکسف | اخترانش یابد از شمشیر تیزت احتراق | |
بدسگالت گر برآرد از گریبان سر برون | چون کمند تو، گریبانش فروگیرد خناق | |
ای خداوندی که نصرت گرد لشکرگاه تست | چترت ایوانست و پیلت منظر و فحلت رواق | |
تا سفرهای تو دیدند و هنرهای تو خلق | برنهادند از تعجب قصهی شاهان به طاق | |
روزگار شادی آمد، مطربان باید کنون | گاه ناز و گاه راز و گاه بوس و گه عناق | |
تا بیاید آسمان را تیرگی و روشنی | تا بباشد اختران را اجتماع و احتراق | |
شاد باش و می ستان از رید کان و ساقیان | ساقیان سیم ساعد، ریدکان سیم ساق |