خواجوی کرمانی (غزلیات)/هر که در عهد ازل مست شد از جام شراب

'

خواجوی کرمانی (غزلیات) (هر که در عهد ازل مست شد از جام شراب) از خواجوی کرمانی

'

هر که در عهد ازل مست شد از جام شراب		سر ببالین ابد باز نهد مست وخراب
بیدلان را رخ زیبا ننمایی به چه وجه		عاشقانرا ز در خویش برانی ز چه باب
می پرستان همه مخمور و عقیقت همه می		عالمی مرده ز بی آبی و عالم همه آب
سر کوی خط و قدت چمن و سنبل و سرو		سمن و عارض و لعلت شکر و جام شراب
دل ما بی لب لعل تو ندارد ذوقی		همه دانند که باشد ز نمک ذوق کباب
هر که درآتش سودای تو امروز بسوخت		ظاهر آنست که فردا بود ایمن ز عذاب
گر چه نقش تو خیالیست که نتوان دیدن		همه شب چشم توام مست نمایند بخواب
ترشود دم به دمم خرقه ز خون دل ریش		زانک رسمست که برجامه فشانند گلاب
پیر گشتی بجوانی و همانی خواجو		دو سه روزی دگر ایام بقا را دریاب