تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا|صنمی که بر جمالش دو جهان نثار بادا}} | {{ب|چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا|صنمی که بر جمالش دو جهان نثار بادا}} | ||
{{ب|ز بگاه میر خوبان به شکار میخرامد|که به تیر غمزه او دل ما شکار بادا}} | {{ب|ز بگاه میر خوبان به شکار میخرامد|که به تیر غمزه او دل ما شکار بادا}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۵۴
' | دیوان شمس (غزلیات) (چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا) از مولوی |
' |
چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا | صنمی که بر جمالش دو جهان نثار بادا | |
ز بگاه میر خوبان به شکار میخرامد | که به تیر غمزه او دل ما شکار بادا | |
به دو چشم من ز چشمش چه پیامهاست هر دم | که دو چشم از پیامش خوش و پرخمار بادا | |
در زاهدی شکستم به دعا نمود نفرین | که برو که روزگارت همه بیقرار بادا | |
نه قرار ماند و نی دل به دعای او ز یاری | که به خون ماست تشنه که خداش یار بادا | |
تن ما به ماه ماند که ز عشق میگدازد | دل ما چو چنگ زهره که گسسته تار بادا | |
به گداز ماه منگر به گسستگی زهره | تو حلاوت غمش بین که یکش هزار بادا | |
چه عروسیست در جان که جهان ز عکس رویش | چو دو دست نوعروسان تر و پرنگار بادا | |
به عذار جسم منگر که بپوسد و بریزد | به عذار جان نگر که خوش و خوش عذار بادا | |
تن تیره همچو زاغی و جهان تن زمستان | که به رغم این دو ناخوش ابدا بهار بادا | |
که قوام این دو ناخوش به چهار عنصر آمد | که قوام بندگانت بجز این چهار بادا |