تفاوت میان نسخه‌های «دیوان شمس/امیر حسن خندان کن چشم را»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|امیر حسن خندان کن چشم را|وجودی بخش مر مشتی عدم را}}
 
{{ب|امیر حسن خندان کن چشم را|وجودی بخش مر مشتی عدم را}}
 
{{ب|سیاهی می‌نماید لشکر غم|ظفر ده شادی صاحب علم را}}
 
{{ب|سیاهی می‌نماید لشکر غم|ظفر ده شادی صاحب علم را}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۳۶

' دیوان شمس (غزلیات) (امیر حسن خندان کن چشم را)
از مولوی
'


امیر حسن خندان کن چشم را وجودی بخش مر مشتی عدم را
سیاهی می‌نماید لشکر غم ظفر ده شادی صاحب علم را
به حسن خود تو شادی را بکن شاد غم و اندوه ده اندوه و غم را
کرم را شادمان کن از جمالت که حسن تو دهد صد جان کرم را
تو کارم زان بر سیمین چو زر کن تو لعلین کن رخ همچون زرم را
دلا چون طالب بیشی عشقی تو کم اندیش در دل بیش و کم را
بنه آن سر به پیش شمس تبریز که ایمانست سجده آن صنم را