تفاوت میان نسخه‌های «دیوان شمس/چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها|زیرا که منم بی‌من با شاه جهان تنها}}
 
{{ب|چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها|زیرا که منم بی‌من با شاه جهان تنها}}
 
{{ب|ای مشعله آورده دل را به سحر برده|جان را برسان در دل دل را مستان تنها}}
 
{{ب|ای مشعله آورده دل را به سحر برده|جان را برسان در دل دل را مستان تنها}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۹

' دیوان شمس (غزلیات) (چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها)
از مولوی
'


چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها زیرا که منم بی‌من با شاه جهان تنها
ای مشعله آورده دل را به سحر برده جان را برسان در دل دل را مستان تنها
از خشم و حسد جان را بیگانه مکن با دل آن را مگذار این جا وین را بمخوان تنها
شاهانه پیامی کن یک دعوت عامی کن تا کی بود ای سلطان این با تو و آن تنها
چون دوش اگر امشب نایی و ببندی لب صد شور کنیم ای جان نکنیم فغان تنها