تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/مکن مکن که روا نیست بیگنه کشتن»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|مکن مکن که روا نیست بیگنه کشتن|مرو مرو که چراغی و دیده روشن}} | {{ب|مکن مکن که روا نیست بیگنه کشتن|مرو مرو که چراغی و دیده روشن}} | ||
{{ب|چو برگشادی از لطف خویشتن سر خم|دماغ ما ز خمار تو است آبستن}} | {{ب|چو برگشادی از لطف خویشتن سر خم|دماغ ما ز خمار تو است آبستن}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۵۹
' | دیوان شمس (غزلیات) (مکن مکن که روا نیست بیگنه کشتن) از مولوی |
' |
مکن مکن که روا نیست بیگنه کشتن | مرو مرو که چراغی و دیده روشن | |
چو برگشادی از لطف خویشتن سر خم | دماغ ما ز خمار تو است آبستن | |
مبند آن سر خم را چو کیسه مدخل | که خانه گردد تاری به بستن روزن | |
چو آدمی به غم آماج تیر را ماند | ندارد او جز مستی و بیخودی جوشن | |
دو دست عشق مثال دو دست داوود است | که همچو موم همیگردد از کفش آهن | |
حدیث عشق هم از عشقباز باید جست | که او چو آینه هم ناطق است و هم الکن | |
دلا دو دست برآور سبک به گردن عشق | اگر چه دارد او خون خلق در گردن | |
ز خونبها بنترسد که گنجها دارد | که مرده زنده شود زان و وارهد ز کفن | |
گرفت خواب گریبان تو بپر سوی غیب | بگه ز غیب بیایی کشان کشان دامن | |
که تا تمام غزل را بگویمت فردا | که گل پگاه بچینند مردم از گلشن |