تفاوت میان نسخههای «خاقانی (قصاید)/ای نهان داشتگان موی ز سر بگشایید»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ای نهان داشتگان موی ز سر بگشایید|وز سر موی سر آغوش به زر بگشایید}} | {{ب|ای نهان داشتگان موی ز سر بگشایید|وز سر موی سر آغوش به زر بگشایید}} | ||
{{ب|ای تذ روان من آن طوق ز غبغب ببرید|تاج لعل از سر و پیرایه ز بر بگشایید}} | {{ب|ای تذ روان من آن طوق ز غبغب ببرید|تاج لعل از سر و پیرایه ز بر بگشایید}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۹:۵۴
' | خاقانی (قصاید) (ای نهان داشتگان موی ز سر بگشایید) از خاقانی |
' |
ای نهان داشتگان موی ز سر بگشایید | وز سر موی سر آغوش به زر بگشایید | |
ای تذ روان من آن طوق ز غبغب ببرید | تاج لعل از سر و پیرایه ز بر بگشایید | |
آفتابم گرو شام و شما بسته حلی | آن حلی همچو ستاره به سحر بگشایید | |
شد شکسته کمرم دست برآید ز جیب | سر زنان ندبه کنان جیب گهر بگشایید | |
مهره از بازو و معجر ز جبین باز کنید | یاره از ساعد و یکدانه ز بر بگشایید | |
موی بند بزر از موی زره ور ببرید | عقرب از سنبلهی ماه سپر بگشایید | |
پس به مویی که ببرید ز بیداد فلک | همه زنار ببندید و کمر بگشایید | |
گیسوان بافته چون خوشه چه دارید هنوز | بند هر خوشه که آن بافتهتر بگشایید | |
سکهی روی به ناخن بخراشید چو زر | خون به رنگ شفق از چشمهی خور بگشایید | |
بامدادان همه شیون به سر بام برید | ز آتشین آب مژه موج شرر بگشایید | |
پس آن کعبهی دل جان چو حجر بگذارید | به وفا زمزم خونین ز حجر بگشایید | |
آنک آن مرکب چوبین که سوارش قمر است | ره دروازه بر آن تنگ مقر بگشایید | |
آنک آن چشمهی حیوان پس ظلمات مدر | تشنگان را ره ظلمات مدر بگشایید | |
آنک آن یوسف احمد خوی من در چه و غار | زیور فخر و فراز مصر و مضر بگشایید | |
آنک آن تازه بهار دل من در دل خاک | از سحاب مژه خوناب مطر بگشایید | |
سرو سیمین قلم زن شد و در وصف رخش | سر زرین قلم غالیه خور بگشایید | |
سرو چون مهر گیا زیر زمین حصن گرفت | در حصنش به سواران ثغر بگشایید | |
مادرش بر سر خاک است به خون غرق و ز نطق | دم فرو بست عجب دارم اگر بگشایید | |
این همه عجز ز اشکال قدر ممکن نیست | که شما مشکل این غم به هنر بگشایید | |
عقدهی بابلیان را بتوانید گشاد | نتوانید که اشکال قدر بگشایید | |
این توانید که مادر به فراق پسر است | پیش مادر سر تابوت پسر بگشایید | |
پدر سوخته در حسرت روی پسر است | کفن از روی پسر پیش پدر بگشایید | |
تا ببیند که به باغش نه سمن ماند و نه سرو | در آن باغ به آیین و خطر بگشایید | |
از پی دیدن این داغ که خاقانی راست | چشم بند امل از چشم بشر بگشایید | |
جای عجز است و مرا نیست گمانی که شما | گره عجز به انگشت ظفر بگشایید |