تفاوت میان نسخههای «مثنوی معنوی/رجوع به حکایت خواجهی تاجر»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهٔ جدید: {{سرصفحه | عنوان = دفتر اول مثنوی | مؤلف = مولوی | قسمت =(رجوع به حکایت خواجهی تاجر) | قبلی = | بع...) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|بعد از آنش از قفص بیرون فکند|طوطیک پرید تا شاخ بلند}} | {{ب|بعد از آنش از قفص بیرون فکند|طوطیک پرید تا شاخ بلند}} | ||
{{ب|طوطی مرده چنان پرواز کرد|کفتاب شرق ترکیتاز کرد}} | {{ب|طوطی مرده چنان پرواز کرد|کفتاب شرق ترکیتاز کرد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۲
' | دفتر اول مثنوی (رجوع به حکایت خواجهی تاجر) از مولوی |
' |
بعد از آنش از قفص بیرون فکند | طوطیک پرید تا شاخ بلند | |
طوطی مرده چنان پرواز کرد | کفتاب شرق ترکیتاز کرد | |
خواجه حیران گشت اندر کار مرغ | بیخبر ناگه بدید اسرار مرغ | |
روی بالا کرد و گفت ای عندلیب | از بیان حال خودمان ده نصیب | |
او چه کرد آنجا که تو آموختی | ساختی مکری و ما را سوختی | |
گفت طوطی کو به فعلم پند داد | که رها کن لطف آواز و وداد | |
زانک آوازت ترا در بند کرد | خویشتن مرده پی این پند کرد | |
یعنی ای مطرب شده با عام و خاص | مرده شو چون من که تا یابی خلاص | |
دانه باشی مرغکانت بر چنند | غنچه باشی کودکانت بر کنند | |
دانه پنهان کن بکلی دام شو | غنچه پنهان کن گیاه بام شو | |
هر که داد او حسن خود را در مزاد | صد قضای بد سوی او رو نهاد | |
جشمها و خشمها و رشکها | بر سرش ریزد چو آب از مشکها | |
دشمنان او را ز غیرت میدرند | دوستان هم روزگارش میبرند | |
آنک غافل بود از کشت و بهار | او چه داند قیمت این روزگار | |
در پناه لطف حق باید گریخت | کو هزاران لطف بر ارواح ریخت | |
تا پناهی یابی آنگه چون پناه | آب و آتش مر ترا گردد سپاه | |
نوح و موسی را نه دریا یار شد | نه بر اعداشان بکین قهار شد | |
آتش ابراهیم را نه قلعه بود | تا برآورد از دل نمرود دود | |
کوه یحیی را نه سوی خویش خواند | قاصدانش را به زخم سنگ راند | |
گفت ای یحیی بیا در من گریز | تا پناهت باشم از شمشیر تیز |