تفاوت میان نسخههای «پروین اعتصامی (مثنویات و تمثیلات و مقطعات)/گفت با خاک، صبحگاهی باد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|گفت با خاک، صبحگاهی باد|چون تو، کس تیرهروزگار مباد}} | {{ب|گفت با خاک، صبحگاهی باد|چون تو، کس تیرهروزگار مباد}} | ||
{{ب|تو، پریشان ما و ما ایمن|تو، گرفتار ما و ما آزاد}} | {{ب|تو، پریشان ما و ما ایمن|تو، گرفتار ما و ما آزاد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۰۲
' | پروین اعتصامی (مثنویات و تمثیلات و مقطعات) (گفت با خاک، صبحگاهی باد) از پروین اعتصامی |
' |
گفت با خاک، صبحگاهی باد | چون تو، کس تیرهروزگار مباد | |
تو، پریشان ما و ما ایمن | تو، گرفتار ما و ما آزاد | |
همگی کودکان مهد منند | تیر و اسفند و بهمن و مراد | |
گه روم، آسیا بگردانم | گه بخرمن و زم، زمان حصاد | |
پیک فرخندهای چو من سوی خلق | کوتوال سپهر نفرستاد | |
برگها را ز چهره شویم گرد | غنچهها را شکفته دارم و شاد | |
من فرستم بباغ، در نوروز | مژده شادی و نوید مراد | |
گاه باشد که بیخ و بن بکنم | از چنار و صنوبر و شمشاد | |
شد ز نیروی من غبار و برفت | خاک جمشید و استخوان قباد | |
گه بباغم، گهی بدامن راغ | گاه در بلخ و گاه در بغداد | |
تو بدینگونه بد سرشت و زبون | من چنین سرفراز و نیک نهاد | |
گفت، افتادگی است خصلت من | اوفتادم، زمانهام تا زاد | |
اندر آنجا که تیرزن گیتی است | ای خوش آنکس که تا رسید افتاد | |
همه، سیاح وادی عدمیم | منعم و بینوا و سفله و راد | |
سیل سخت است و پرتگاه مخوف | پایه سست است و خانه بی بنیاد | |
هر چه شاگردی زمانه کنی | نشوی آخر، ای حکیم استاد | |
رهروی را که دیو راهنماست | اندر انبان، چه توشه ماند و زاد | |
چند دل خوش کنی به هفته و ماه | چند گوئی ز آذر و خورداد | |
که، درین بحر فتنه غرق نگشت | که، درین چاه ژرف پا ننهاد | |
این معما، بفکر گفته نشد | قفل این راز را، کسی نگشاد | |
من و تو بندهایم و خواجه یکی است | تو و ما را هر آنچه داد، او داد | |
هر چه معمار معرفت کوشید | نشد آباد، این خراب آباد | |
چون سپید و سیه، تبه شدنی است | چه تفاوت میان اصل و نژاد | |
چه توان خواست از مکاید دهر | چه توان کرد، هر چه باداباد | |
پتک ایام، نرم سازدمان | من اگر آهنم، تو گر پولاد | |
نزد گرگ اجل، چه بره، چه گرگ | پیش حکم قضا، چه خاک و چه باد |