تفاوت میان نسخه‌های «هاتف اصفهانی (غزلیات)/ای باده ز خون من به جامت»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|ای باده ز خون من به جامت|این می به قدح بود مدامت}}
 
{{ب|ای باده ز خون من به جامت|این می به قدح بود مدامت}}
 
{{ب|خونم چو می ار کشی حلالت|می بی من اگر خوری حرامت}}
 
{{ب|خونم چو می ار کشی حلالت|می بی من اگر خوری حرامت}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۶

' هاتف اصفهانی (غزلیات) (ای باده ز خون من به جامت)
از هاتف اصفهانی
'


ای باده ز خون من به جامت این می به قدح بود مدامت
خونم چو می ار کشی حلالت می بی من اگر خوری حرامت
مرغان حرم در آشیان‌ها در آرزوی شکنج دامت
بالای بلند خوش خرامان افتاده‌ی شیوه‌ی خرامت
ماه فلکش ز چشم افتاد دید آنکه چو مه به طرف بامت
نالم که برد بر تو نامم آن کس که ز من شنید نامت
هر کس به غلامی تو نازد هاتف به غلامی غلامت