مثنوی معنوی/آشفتن آن غلام از نارسیدن جواب رقعه از قبل پادشاه

'

دفتر چهارم مثنوی (آشفتن آن غلام از نارسیدن جواب رقعه از قبل پادشاه) از مولوی

'

این بیابان خود ندارد پا و سر		بی‌جواب نامه خستست آن پسر
کای عجب چونم نداد آن شه جواب		با خیانت کرد رقعه‌بر ز تاب
رقعه پنهان کرد و ننمود آن به شاه		کو منافق بود و آبی زیر کاه
رقعه‌ی دیگر نویسم ز آزمون		دیگری جویم رسول ذو فنون
بر امیر و مطبخی و نامه‌بر		عیب بنهاده ز جهل آن بی‌خبر
هیچ گرد خود نمی‌گردد که من		کژروی کردم چو اندر دین شمن