تفاوت میان نسخه‌های «خواجوی کرمانی (غزلیات)/حسن تو نهایت جمالست»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (clean up using AWB)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|حسن تو نهایت جمالست|لطف تو بغایت کمالست}}
 
{{ب|حسن تو نهایت جمالست|لطف تو بغایت کمالست}}
 
{{ب|با زلف تو هر که را سری هست|سر در قدم تو پایمالست}}
 
{{ب|با زلف تو هر که را سری هست|سر در قدم تو پایمالست}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۵

' خواجوی کرمانی (غزلیات) (حسن تو نهایت جمالست)
از خواجوی کرمانی
'


حسن تو نهایت جمالست لطف تو بغایت کمالست
با زلف تو هر که را سری هست سر در قدم تو پایمالست
بی روی تو زندگی حرامست وز دست تو جام می حلالست
باز آی که بی رخ تو ما را از صحبت خویشتن ملالست
جانم که تذر و باغ عشقست زین گونه شکسته پر و بالست
مرغ دل من هوا نگیرد زانرو که چنین شکسته بالست
این نفحه‌ی روضه‌ی بهشتست یا نکهت گلشن وصالست
این خود چه شمامه‌ی شمیمست وین خود چه شمایل شمالست
خواجو بلب تو آرزومند چون تشنه بشربت زلالست