تفاوت میان نسخههای «فروغی بسطامی (غزلیات)/ای خنده تو راهزن کاروان قند»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ای خنده تو راهزن کاروان قند|ما نیش عشق خورده و لعل تو نوشخند}} | {{ب|ای خنده تو راهزن کاروان قند|ما نیش عشق خورده و لعل تو نوشخند}} | ||
{{ب|برخاست نیشکر که ز قد تو دم زند|از هم جدا جدا شد و ببریده بندبند}} | {{ب|برخاست نیشکر که ز قد تو دم زند|از هم جدا جدا شد و ببریده بندبند}} |
نسخهٔ کنونی تا ۵ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۵۴
' | فروغی بسطامی (غزلیات) (ای خنده تو راهزن کاروان قند) از فروغی بسطامی |
' |
ای خنده تو راهزن کاروان قند | ما نیش عشق خورده و لعل تو نوشخند | |
برخاست نیشکر که ز قد تو دم زند | از هم جدا جدا شد و ببریده بندبند | |
مردم سپند بر سر آتش نهند و تو | آتش زدی به عالم از آن خال چون سپند | |
ماهی ندیدهام چو تو در چارسوی حسن | خودرای و خودنما، خودآرای خودپسند | |
بالا گرفت آه من از شمع قد تو | چون شعلهای که از سر آتش شود بلند | |
من مو به مو جراحت و جعد تو مشک بو | تو سر به سر ملاحت من خسته گزند | |
چشم از فراق روی تو در گریه تا به کی | دل ز اشتیاق موی تو در مویه تا به چند | |
عشاق را کشیدهای از زلف چین به چین | آفاق را گرفتهای از خم به خم کمند | |
جمعی اسیر آن سر زلفین تاب دار | شهری شهید آن خم ابروی تیغ بند | |
بیرون نمیرود غم لیلی به هیچ روی | عاقل نمیشود دل مجنون به هیچ بند | |
بر آن دو زلف دست فروغی نمیرسد | بی همت بلند خداوند هوشمند |