تفاوت میان نسخههای «اوحدی مراغهای (غزلیات)/رخت گویم به زیبایی، لبت گویم به شیرینی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|رخت گویم به زیبایی، لبت گویم به شیرینی|حرامست ار چنین صورت کند صورتگری چینی}} | {{ب|رخت گویم به زیبایی، لبت گویم به شیرینی|حرامست ار چنین صورت کند صورتگری چینی}} | ||
{{ب|به عارض حیرت حور و به قامت غیرت طوبی|به رخ سرمایهی مهر و به دل پیرایهی کینی}} | {{ب|به عارض حیرت حور و به قامت غیرت طوبی|به رخ سرمایهی مهر و به دل پیرایهی کینی}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۱۳
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (رخت گویم به زیبایی، لبت گویم به شیرینی) از اوحدی مراغهای |
' |
رخت گویم به زیبایی، لبت گویم به شیرینی | حرامست ار چنین صورت کند صورتگری چینی | |
به عارض حیرت حور و به قامت غیرت طوبی | به رخ سرمایهی مهر و به دل پیرایهی کینی | |
ترا، ای ترک، اگر روزی ببیند خسرو گردون | برت زانو زند، گوید: تو آغا باش و من اینی | |
سخن گویی و میخواهم که دردت زان زبان چینم | ولی ترسم که بد گویان بگویندم: سخن چینی | |
رخم زردست و آهم سرد و لب خشک از فراق تو | نگفتم حال چشم تر، که خود چون بگذری بینی | |
ترا با آن غرور حسن و ناز و سرکشی، جانا | کجا از دست برخیزد که پا درویش بنشینی؟ | |
نه تنها بر سر راهت مسلمان دیده میدارد | که گه کافر ترا بیند به راه آید ز بیدینی | |
اگر قد ترا شمشاد گویم جای آن داری | وگر روی ترا خورشید خوانم در خور اینی | |
ترا بر اوحدی چون دل نسوزد چاره آن دانم | که در هجر تو میسوزد به تنهایی و مسکینی |