تفاوت میان نسخههای «مثنوی معنوی/گفتن نابینای سایل کی دو کوری دارم»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|بود کوری کو همیگفت الامان|من دو کوری دارم ای اهل زمان}} | {{ب|بود کوری کو همیگفت الامان|من دو کوری دارم ای اهل زمان}} | ||
{{ب|پس دوباره رحمتم آرید هان|چون دو کوری دارم و من در میان}} | {{ب|پس دوباره رحمتم آرید هان|چون دو کوری دارم و من در میان}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۱۶
' | دفتر دوم مثنوی (گفتن نابینای سایل کی دو کوری دارم) از مولوی |
' |
بود کوری کو همیگفت الامان | من دو کوری دارم ای اهل زمان | |
پس دوباره رحمتم آرید هان | چون دو کوری دارم و من در میان | |
گفت یک کوریت میبینیم ما | آن دگر کوری چه باشد وا نما | |
گفت زشتآوازم و ناخوش نوا | زشتآوازی و کوری شد دوتا | |
بانگ زشتم مایهی غم میشود | مهر خلق از بانگ من کم میشود | |
زشت آوازم بهر جا که رود | مایهی خشم و غم و کین میشود | |
بر دو کوری رحم را دوتا کنید | این چنین ناگنج را گنجا کنید | |
زشتی آواز کم شد زین گله | خلق شد بر وی برحمت یکدله | |
کرد نیکو چون بگفت او راز را | لطف آواز دلش آواز را | |
وانک آواز دلش هم بد بود | آن سه کوری دوری سرمد بود | |
لیک وهابان که بی علت دهند | بوک دستی بر سر زشتش نهند | |
چونک آوازش خوش و مظلوم شد | زو دل سنگیندلان چون موم شد | |
نالهی کافر چو زشتست و شهیق | زان نمیگردد اجابت را رفیق | |
اخسا بر زشت آواز آمدست | کو ز خون خلق چون سگ بود مست | |
چونک نالهی خرس رحمتکش بود | نالهات نبود چنین ناخوش بود | |
دان که با یوسف تو گرگی کردهای | یا ز خون بی گناهی خوردهای | |
توبه کن وز خورده استفراغ کن | ور جراحت کهنه شد رو داغ کن |