تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود|گر تو ستم کنی به جان از تو ستم روا بود}} | {{ب|جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود|گر تو ستم کنی به جان از تو ستم روا بود}} | ||
{{ب|چون همه سوی نور تست کیست دورو به عهد تو|چون همه رو گرفتهای روی دگر کجا بود}} | {{ب|چون همه سوی نور تست کیست دورو به عهد تو|چون همه رو گرفتهای روی دگر کجا بود}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۶:۳۸
' | دیوان شمس (غزلیات) (جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود) از مولوی |
' |
جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود | گر تو ستم کنی به جان از تو ستم روا بود | |
چون همه سوی نور تست کیست دورو به عهد تو | چون همه رو گرفتهای روی دگر کجا بود | |
آنک بدید روی تو در نظرش چه سرد شد | گنج که در زمین بود ماه که در سما بود | |
با تو برهنه خوشترم جامه تن برون کنم | تا که کنار لطف تو جان مرا قبا بود | |
ذوق تو زاهدی برد جام تو عارفی کشد | وصف تو عالمی کند ذات تو مر مرا بود | |
هر که حدیث جان کند با رخ تو نمایمش | عشق تو چون زمردی گر چه که اژدها بود | |
هر که رخش چنین بود شاه غلام او شود | گر چه که بندهای بود خاصه که در هوا بود | |
این دل پاره پاره را پیش خیال تو نهم | گر سخن وفا کند گویم کاین وفا بود | |
چون در ماجرا زنم خانه شرع وا شود | شاهد من رخش بود نرگس او گوا بود | |
از تبریز شمس دین چونک مرا نعم رسد | جز تبریز و شمس دین جمله وجود لا بود |