تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت|هله پیش آ که بگویم سخن راز به گوشت}} | {{ب|هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت|هله پیش آ که بگویم سخن راز به گوشت}} | ||
{{ب|می روح آمد نادر رو از آن هم بچش آخر|که به یک جرعه بپرد همه طراری و هوشت}} | {{ب|می روح آمد نادر رو از آن هم بچش آخر|که به یک جرعه بپرد همه طراری و هوشت}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۵:۱۷
' | دیوان شمس (غزلیات) (هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت) از مولوی |
' |
هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت | هله پیش آ که بگویم سخن راز به گوشت | |
می روح آمد نادر رو از آن هم بچش آخر | که به یک جرعه بپرد همه طراری و هوشت | |
چو از این هوش برستی به مساقات و به مستی | دهدت صد هش دیگر کرم باده فروشت | |
چو در اسرار درآیی کندت روح سقایی | به فلک غلغله افتد ز هیاهوی و خروشت | |
بستان باده دیگر جز از آن احمر و اصفر | کندت خواجه معنی برهاند ز نقوشت | |
دهد آن کان ملاحت قدحی وقت صباحت | به از آن صد قدح می که بخوردی شب دوشت | |
تو اگرهای نگویی و اگر هوی نگویی | همه اموات و جمادات بجوشند ز جوشت | |
چو در آن حلقه بگنجی زبر معدن و گنجی | هوس کسب بیفتد ز دل مکسبه کوشت | |
تو که از شر اعادی به دو صد چاه فتادی | برهانید به آخر کرم مظلمه پوشت | |
همه آهنگ لقا کن خمش و صید رها کن | به خموشیت میسر شود این صید وحوشت | |
تو دهان را چو ببندی خمشی را بپسندی | کشش و جذب ندیمان نگذارند خموشت |