تفاوت میان نسخههای «خواجوی کرمانی (غزلیات)/منزل پیر مغان کوی خرابات فناست»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|منزل پیر مغان کوی خرابات فناست|آخر ای مغبچگان راه خرابات کجاست}} | {{ب|منزل پیر مغان کوی خرابات فناست|آخر ای مغبچگان راه خرابات کجاست}} | ||
{{ب|دست در دامن رندان قلندر زدهایم|زانک رندی و قلندر صفتی پیشه ماست}} | {{ب|دست در دامن رندان قلندر زدهایم|زانک رندی و قلندر صفتی پیشه ماست}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۱۰
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (منزل پیر مغان کوی خرابات فناست) از خواجوی کرمانی |
' |
منزل پیر مغان کوی خرابات فناست | آخر ای مغبچگان راه خرابات کجاست | |
دست در دامن رندان قلندر زدهایم | زانک رندی و قلندر صفتی پیشه ماست | |
هر که در صبحت آن شاخ صنوبر بنشست | همچوباد سحری از سر بستان برخاست | |
پیش آنکس که چو نرگس نبود اهل بصر | صفت سرو به تقریر کجا آید راست | |
گر نمیخواست که آرد دل مجنون در قید | لیلی آن زلف مسلسل به چه رو میپیراست | |
هر چه در عالم تحقیق صفاتش خوانند | چو نکو درنگری آینهی ذات خداست | |
گر چه صورت نتوانبست که جان را نقشیست | نقش جانست که در آینه دل پیداست | |
تلخ از آن منطق شیرین چو شکر نوش کنم | زانک دشنام که محبوب دهد عین دعاست | |
طلب از یار بجز یار نمیباید کرد | حاجت از دوست بجز دوست نمیشاید خواست | |
آنک نقش رخ خورشید عذاران میبست | چون نظر کرد رخ مهوش خود میآراست | |
گر توان حور پریچهره جدایی خواجو | تو مپندار که او یک سر موی از تو جداست |